Deze keer stelde ik de vraag: “als ik aan Japan denk” aan mijn webshop collega Wendy van Spiffy Active. Deze sportieveling gaat het liefst, samen met haar zus Mara, fitnessen, hardlopen, yoga-en en hiken. Toen ze geen geschikte sportkleding in de juiste maat konden vinden besloten een eigen sportlijn te ontwerpen die perfect zit en ook nog eens duurzaam gemaakt is! Lees alles over Wendy’s fascinatie voor Japan.
Als ik aan Japan denk, dan denk ik vooral aan die ongelooflijke reis die ik in 2015 mocht maken. Iedere keer als ik Roppongi bezoek, of de nieuwsbrief lees, krijg ik een ‘aha’ moment en word ik weer helemaal blij.
HOE HET BEGON
Maar eerst even verder terug in de tijd. Toen ik opgroeide in de jaren ’70 en ’80, was er best veel Japan om mij heen. In de winkels zag je heel veel Hello Kitty stationery en er kwamen er steeds meer Japanse tekenfilms op televisie. Fascinerend, omdat de hoofdrolspelers vaak enorme grote ogen vol emotie hadden. Precies de stijl die je terugziet bij Totoro en die ik ook zelf vaak tekende. Verder waren er de ontelbare bonsai-boompjes in de tuin van onze buren, waar mijn buurman tot in Japan bekend om bleek te staan. Ik maakte via een vriendin kennis met origami, de papiervouwkunst waarvoor ik de prachtigste papiersoorten kocht. Als volwassene ging ik steeds meer bijzondere theesoorten waarderen, waaronder sencha thee. Toen ik ook nog voor de eerste keer sushi proefde, wist ik het zeker: ik wilde naar Japan!
OP REIS NAAR JAPAN
Fast forward naar 2014, het jaar waarin ik via LinkedIn werd benaderd door een Japanse consultant. Ik werkte inmiddels ook als consultant en deze man vroeg mij of ik hem meer kon vertellen over de Nederlandse energiemarkt. Dat leek me leuk om te doen, dus we spraken af via Skype. Die ene afspraak mondde uiteindelijk uit in een prettige en bijzondere samenwerking van ruim een jaar. En dat gaf uiteindelijk het laatste duwtje voor een reis naar Japan, met mijn man, in 2015. De planning was nog een heel gedoe, want hij viel midden in de bloeiperiode van de sakura. Daar loopt niet alleen iedereen in Japan warm voor, ook toeristen uit China komen hier massaal op af. Niet alle plaatsen waar we wilden verblijven waren te boeken, maar dat mocht de pret niet drukken. Dankzij het fenomenale, punctuele Japanse treinsysteem, hebben we alles op onze wensenlijst kunnen zien.
TE GAST IN JAPAN
In Tokyo trok ik een dag op met de Japanse consultant en zijn klant, zij lieten me prachtige dingen zien en trakteerden op een uitgebreide lunch inclusief theeceremonie. Ik kreeg prachtig ingepakte cadeautjes en ik overhandigde met het schaamrood op mijn wangen de rommelig ingepakte stroopwafels in Delfts blauwe pot. In de avond waren mijn man en ik uitgenodigd voor een fantastisch diner en eindigden we in een whiskybar waar we de prijswinnende Japanse whisky dronken met daarin een ijsbal die voor onze neuzen werd uitgehakt. Ik ging naar de onsen in ons hotel waar de Japanse gasten mij gelukkig uitlegden hoe alles werkte, want zo'n Japanse spa kent een heel eigen ritueel.
HARAJUKU IN TOKYO
We bezochten Harajuku in Tokyo, de bekende wijk met jongeren in de prachtigste creaties, alsof we live in een tekenfilm of cosplay beland waren. We staken Shibuya crossing over, het drukste kruispunt ter wereld waar mensen zonder botsen oversteken. Hoewel ik had opgezien tegen de drukte van zo’n enorme stad (ik woon op het platteland), bleek dit totaal onnodig te zijn. Ik was verrukt over de netheid op straat, het feit dat niemand in de trein luidruchtig is, of zijn mobiel gebruikt. Wel verrast over rokende mensen en de drukte in de bars en restaurants.
KANAZAWA "LITTLE KYOTO"
We reisden naar Kanazawa, het kleine broertje van Kyoto, een oase van rust met prachtige tuinen en een bijzondere koffiebarcgerund door een oude man. Met een vriendelijke docht besliste glimlach weigerde hij iets anders dan traditionele koffie van ter plekke geroosterde en gemalen bonen te serveren. Geen thee, geen water. Zo dronk ik mijn eerste en enige kop koffie ooit en kon ik hem oprecht vertellen dat dit de beste koffie was die ik ooit had gedronken (wat overigens door mijn fervent koffiedrinkende man werd beaamd). Natuurlijk bezochten we ook Kyoto, zagen we Fuji-san, het historische dorp Shirakawa in de sneeuw en nog veel meer.
ETEN IN JAPAN
Het eten en drinken was fenomenaal! Volgens mijn Japanse klant zitten op straatniveau vooral bars die pubfood serveren (waaronder de lekkerste sushi). De ‘echte’ restaurants en goede (koffie)bars vind je een verdieping hoger. Vanwege onze beperkte woordenschat mochten we op de borden van onze buren aan de bar aanwijzen wat we wilden bestellen. Ze schoven zelfs van drie buren verder eten naar ons door om te proeven. Er waren bijna geen menukaarten in het Engels, maar met een paar woorden, hulp van alle aanwezigen en Google Translate kwamen we een heel eind. Het maakte sowieso niet uit, alles dat we daar aten en dronken was lekker!
VAKMANSCHAP IN ALLES
Het vakmanschap dat alles uitademde was geweldig. Je zag en proefde het al in het eten (tip: kijk de film ‘Hiro loves sushi’ en je snapt waarom). Maar ook in de traditionele huizen die we bezochten, het meubilair, in de tuinen, de kimono die mensen droegen als ze gingen picknicken of trouwen in de parken vol bloeiende sakura, de noren gordijntjes en tenugui die bij de restaurants hingen, het servies, de lucky charms die we overal terugzagen en ga zo maar door.
Je begrijpt: ik wil terug om meer te zien en te beleven! Soms pak ik de furoshiki, of het reistheepotje dat ik kreeg en dan reis ik in mijn hoofd even terug. Datzelfde doe ik ook als ik "Liefs uit Japan" van Roppongi in mijn mailbox of brievenbus vind, heerlijk!
Wil jij eerlijk vakmanschap in je sportkleding? Shop je outfit dan bij Spiffy Active: duurzame, comfortabele sportkleding!
Lees HIER ook de fijne herinneringen aan Japan van Mariko van Happlify.
